జనిస్తుంది ఒక ఉదయం
జ్వలిస్తుంది ఒక హ్రుదయం

ఆ జననం కాలగమనం
ఈ జ్వలనం రుధిర తర్పణం

ముగుస్తుంది ప్రతి చలనం
మురుస్తుంది విధి నయనం

ఎవడిచ్చాడు ఈ దేహాన్ని ... ?
ఎందుకిచ్చాడు దానికొక మనస్సుని ... ?
భవ భాంధవ్యాలు మరిచి భలిసి కొట్టుకోవడానికా ... ?
అనిర్వచనీయమయిన ప్రకృతిని వికృతి గా మార్చి విలాసం చెయ్యడానికా ... ?
ఆ విలాసం వెనుక విషాదం ఉంది ..
ఆ విషాదం చిమ్మే విషం మనస్సుని, శరీరాన్ని దహించక మునుపే మేల్కొంటే
జీవం సార్థకమవుతుంది , జీవి శాశ్వతుదవుతాడు ......

చేదు ఉప్పెన రేపిన నిప్పుల కెరటాలు మదిని కాల్చిన వేళ ....
మత్తు రేపే మల్లెలయిన , మగువ చూపుల కత్తులయినా ....
మగ మనిషిని మరణం లేని శిలగా మార్చును .............

భయం తో అడుగేసే చోట పాదం వణుకుతుంది ....
ధైర్యంగా పాదం పడిన చోట ప్రపంచం వణుకుతుంది...

నీ అధరాల పై చిరు దరహాసం లా అరక్షణం జీవించినా అది అమరత్వమే కదా !!
నీ సిరిమువ్వల షబ్ద తరంగాలను మోసే గాలినయి గతించినా మహద్బగ్యమే కదా !!
నీ స్వేధ బిందువుల్లొ ధూళి రేణువునయినా కాక పోతిని నీ స్పర్షను పొందగ !!!
నిన్ను వలచని వ్యక్తి వ్యర్థము ..నువ్వు వలచిన వాడి జన్మ ధన్యము !!!!!!

మతం మత్తులో చిత్తుగా మునిగిన ఆ తొత్తులా !!!
నాకు హితులు చెప్పేది ???
మతిలేని మతాన్ని ఎవరిచ్చారు ఆ సుతులకి ???
ఆ దేవుడా ???
జీవనగమనం లో అలనాడు ఓడిన ఈ జీవుడా ???
ఆ గతిలేని మతానికి నా మది లో చోటు లేదు ....
మనిషితనమే నా మతం ...
పరుల సౌఖ్ఖ్యమే నా కులం ...

కాళ రాత్రిని చీల్చు ఆ భానుడొంటరి
పండు వెన్నెల నిచ్చు చంద్రుండు ఒంటరి
ప్రాణ నాడులు నింపు ఆ వాయువొంటరి
ఈ నేల ఒంటరి ఆ నింగి ఒంటరి
పంచ భూతాలకే లేని తోడు నాకేల
పడతి సహచర్యం పదును మనకేల
;)

స్పందించే ప్రతీ స్పందన నీకోసం ...
భాదించే ప్రతిస్పందన నా సొంతం

వలచి విడిచావు ...
తలచి రగిలాను ...

మార్పు కావాలన్నావు ...
మారలేనని అన్నాను ...
మరలి రానని అన్నావు ...
మార్పు వలదనుకున్నాను ...

గతించిన గతాన్ని తలచి భాధపడేవాడు .......
భవిష్యత్తును చూచి భయపడేవాడు ....
జీవితం లో ఏది సాధించలేడు .....
గత అనుభవాలనే ఆయుధాలని పూని భవిష్యత్తనే
యుద్ధరంగం లోకి ప్రవేశించిన వాడు పొందే విజయాన్ని
ఎవ్వడూ ఆపలేడు ...........
Mr.నిర్వేదం ........

ఏముంది సాధించేది బ్రతికి ...
ఏముంది కోల్పోయేది చచ్చ్చి...
బ్రతుకే భారమయినపుడు భంధం కంట పడదు ...
భంధం భారమయినపుడు మనుగడ సాధ్య పడదు .........
Mr.నిర్వేదం ........

మనో ఫలకం పై ఉలి తో లిఖించాను మన స్నేహాన్ని
ఓ స్నేహమా తనువు నశించు గాక ......
నా మనస్సుకి మరణం లేదు ...
మన స్నేహం అమరమయినది ....
-Mr.నిర్వేదం............

ఆ వేదన నాకు తెలుసు ....

ఆ వేదన నాకు తెలుసు ....

ఆ వేదన నాకు తెలుసు ....

నీ ఆవేదన ఫలితమే నా ఈ రూపం అనీ నాకు తెలుసు ....
నీ ప్రసవ వేదం నుండి జనించినదే నా తొలిశబ్ద నాదం అనీ నాకు తెలుసు ....
నా ఉదర భాధని ఓదార్చిన నీ క్షీరమే నా ఈ దేహం అనీ నాకు తెలుసు ....

నడక నేర్చే వయస్సులో తగిలిన ప్రతి దెబ్బకీ నీ ప్రేమామ్రుతాన్ని పూసావు ....
నీ గోరు ముద్దల జ్ఞానం తో నాలో లోక జ్ఞానం పెంచావు
ఎన్నో చేసావు ..ఎన్నెన్నో కష్టాల కోర్చి నన్నింత వాన్ని చేసావు ..

ఎలా తీర్చుకోనమ్మా నీ ఋణం .....
నా నయనాశృవులతో నీ పాదాలని అభిషేకం చెయ్యటం తప్ప...
చేతగాని స్తితిలో ఉన్నాను ...
మన్నించమ్మా... మన్నించు ..........